بررسی توزیع عوامل خطر کرونری بر حسب نتایج اسکن قلبی و تست دی‌پریدامول در بیماران مراجعه‌کننده به بخش پزشکی هسته‌ای بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود

سابقه و هدف: با توجه به آمار بیماری‌های قلبی عروقی، تشخیص و درمان زودرس آن‌ها نقش مهمی در کاهش مرگ و میر این بیماری‌ها ایفا می‌نماید. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 222 بیمار برای بررسی توزیع فراوانی عوامل خطر کرونری، به صورت مقطعی، مورد بررسی قرار گرفته‌اند. یک پرسش‌نامه شامل مشخصات فردی و سوابق بیماری برای هر بیمار تکمیل شد. در این بیماران امکان تست ورزش وجود نداشت یا به دلایل دیگر انجام تست دی‌پیریدامول برای آن‌ها مناسب‌تر بود. برای انجام استرس، ابتدا در حالت استراحت الکتروکاردیوگرام، فشار خون و ضربان قلب ثبت شد و سپس دی‌پیریدامول با دوز تقریبی mg/kg56/0 به‌صورت داخل وریدی در عرض حدود 4 دقیقه با مانیتورینگ EKG تزریق گردید و 4 دقیقه پس از تزریق، EKG مجدد، فشار خون، ضربان قلب و نیز علایم و نشانه‌های بیمار ثبت شد و رادیو دارو تجویز گردید. در مواقع بروز عوارض دی‌پیریدامول، آمینوفیلین داخل وریدی با دوز تقریبی mg100 تجویز گردید. رادیوداروهای مورد استفاده شامل 99m Tc-MIBI و تالیوم بوده‌اند. تصویربرداری با دستگاه دوربین گامای Single head ADAC و با کالیماتور LEHR انجام شد. مرحله استراحت بیماران 99m Tc-MIBI در یک روز دیگر انجام و در مواقع وجود دیفکت در مرحله استرس، قبل از تزریق مرحله استراحت، TNG زیرزبانی نیز تجویز گردید. یافته‌ها: فشارخون در زن‌ها و مصرف سیگار در مردها شایع‌ترین عامل خطر بوده، ولی سایر عوامل خطر در دو جنس تفاوتی نداشتند. شیوع دیابت و فشارخون در موارد دی‌پریدامول مثبت فراوان‌تر از موارد دی‌پیریدامول منفی بوده، ولی سایر عوامل خطر در دو گروه تفاوتی نداشتند. تعداد کل و متوسط عوامل خطر در گروه با MPI مثبت بیش‌تر از گروه MPI منفی و در گروه دی‌پیریدامول مثبت بیش‌تر از گروه دی‌پیریدامول منفی می‌باشند. در 7/43% بیماران، MPI طبیعی بوده و در بقیه درجاتی از اختلال را نشان داده است. با افزایش سن درصد مثبت شدن MPI بیش‌تر می‌شود، ولی در مورد تست دی‌پیریدامول، این مسأله صادق نیست. نتیجه‌گیری: در مجموع این مطالعه بیان‌گر نقش عوامل خطر کرونری در پیدایش ایسکمی در تست دی‌پیریدامول و MPI می‌باشد.